Ημέρα κατά του Bullying: Θεωρώ σημαντικό να μοιραστώ το δικό μου μήνυμα.
Όσες φορές και με όποιον τρόπο κι αν σε κοροϊδέψουν/ σε πειράξουν, μην τους αφήσεις να σε τρομάξουν. Μην τους αφήσεις προπάντων να σε αλλάξουν. Κι αν γίνει αυτό ας είναι προς το καλύτερο. Υπάρχει σε όλες τις καταστάσεις κάτι χρήσιμο.
Από πολύ μικρή ηλικία μπορεί να σε κάνουν να ανακαλύψεις πως είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις (δύναμη πιο σημαντική είναι η ψυχική κι όχι η σωματική) και με ποιο τρόπο δεν θα σε ενοχλεί ο καθένας ό,τι κάνει κι ό,τι πει.
Μπορεί αυτοί να γίνουν η αιτία να συνειδητοποιήσεις, εφόσον βρεθεί κάποιος να το συζητήσεις, κι ας μην το πιστέψεις στην αρχή, πως κάθε πείραγμα- κοροϊδία αποκαλύπτει του άλλου πρόβλημα κι όχι δικό σου. Δεν είσαι εσύ χοντρός, φυτό, χαζός αλλά αυτός κομπλεξικός και ζηλεύει κάτι άλλο παραπάνω που έχεις, ακόμα κι αν τότε δεν μπορείς να το δεις.
Το μάθημα πως τα λόγια και η συμπεριφορά έχουν αίτια εσωτερικά που διαφέρουν από τα προφανή μαθαίνοντας το από νωρίς θα σου γίνει μάθημα ζωής, θα σε βοηθήσει να αναπτυχθείς. Και θα ρθει η στιγμή που θα 'σαι πιο σοφός/η και θα μπορείς να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους -πολύ ευρύτερα από τα πειράγματα- και να συμβουλεύεις τους άλλους. Ακόμα μπορεί και να σπουδάσεις πάνω σ αυτό, αν σε ενδιαφέρει.
Όμως σημαντικότερο είναι πως θα έχεις μια όμορφη ζωή (τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει, αφού δεν το κατάφεραν αυτοί, ίσα ίσα που στην εξέλιξη σου έχουν βοηθήσει) με παρέα μεγάλη, καλή και με αγάπη πολλή, θα 'χεις ο, τι σου αξίζει. Γιατί εσύ πρώτος τον εαυτό σου θα έχεις αγαπήσει για να τον υπερασπιστείς, γιατί θα ξέρεις τι αξίζει και πώς να το διεκδικείς.
Κι όταν πραγματικά αυτή την φάση την έχεις ξε-περάσει, θα μπορείς να συγχωρείς -θα 'χεις ήδη συγχωρήσει- εως και θα ευχαριστείς, τους "εχθρούς", τους "κακούς" και τους "βασανιστές" σου. Γιατί πια, πιο σωστά, θα πιστεύεις πως δεν υπάρχουν κακοί, παρά μόνο αδύναμοι που το παίζουν δυνατοί, και, τόσο παράδοξα, τελικά εσύ θα έχεις από αυτούς ωφεληθεί.
Θα ξεχάσεις πολλά, αργά ή γρήγορα - το πιθανότερο από άμυνα - και δεν θα θυμάσαι συγκεκριμένα όλα τα περιστατικά, μα αυτό που θα σου μείνει, έστω κι υποσυνείδητα, θα είναι όσα σου έδωσαν ως εμπειρίες μαθήματα.
Κι απορείς εν τέλη, Οι άλλοι άραγε ξεχνούν; πως μαθαίνουν να συγχωρούν; πως μαθαίνουν να αντέχουν; αν δεν πληγωθούν, στριμωχτούν, διωχθούν..
Μπορεί κι αυτούς να τους συμβούν αλλά αργότερα. Εσύ τα πέρασες νωρίς, σαν την αναιμοβλογιά, κι έφτιαξες αντισώματα. Να λες πάλι καλά.
Μόνο να ζείτε, αν αυτό που λένε αληθεύει, μην αυτοκτονείτε παιδιά! Η καλύτερη είναι η συνέχεια.
Όσες φορές και με όποιον τρόπο κι αν σε κοροϊδέψουν/ σε πειράξουν, μην τους αφήσεις να σε τρομάξουν. Μην τους αφήσεις προπάντων να σε αλλάξουν. Κι αν γίνει αυτό ας είναι προς το καλύτερο. Υπάρχει σε όλες τις καταστάσεις κάτι χρήσιμο.
Από πολύ μικρή ηλικία μπορεί να σε κάνουν να ανακαλύψεις πως είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις (δύναμη πιο σημαντική είναι η ψυχική κι όχι η σωματική) και με ποιο τρόπο δεν θα σε ενοχλεί ο καθένας ό,τι κάνει κι ό,τι πει.
Μπορεί αυτοί να γίνουν η αιτία να συνειδητοποιήσεις, εφόσον βρεθεί κάποιος να το συζητήσεις, κι ας μην το πιστέψεις στην αρχή, πως κάθε πείραγμα- κοροϊδία αποκαλύπτει του άλλου πρόβλημα κι όχι δικό σου. Δεν είσαι εσύ χοντρός, φυτό, χαζός αλλά αυτός κομπλεξικός και ζηλεύει κάτι άλλο παραπάνω που έχεις, ακόμα κι αν τότε δεν μπορείς να το δεις.
Το μάθημα πως τα λόγια και η συμπεριφορά έχουν αίτια εσωτερικά που διαφέρουν από τα προφανή μαθαίνοντας το από νωρίς θα σου γίνει μάθημα ζωής, θα σε βοηθήσει να αναπτυχθείς. Και θα ρθει η στιγμή που θα 'σαι πιο σοφός/η και θα μπορείς να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους -πολύ ευρύτερα από τα πειράγματα- και να συμβουλεύεις τους άλλους. Ακόμα μπορεί και να σπουδάσεις πάνω σ αυτό, αν σε ενδιαφέρει.
Όμως σημαντικότερο είναι πως θα έχεις μια όμορφη ζωή (τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει, αφού δεν το κατάφεραν αυτοί, ίσα ίσα που στην εξέλιξη σου έχουν βοηθήσει) με παρέα μεγάλη, καλή και με αγάπη πολλή, θα 'χεις ο, τι σου αξίζει. Γιατί εσύ πρώτος τον εαυτό σου θα έχεις αγαπήσει για να τον υπερασπιστείς, γιατί θα ξέρεις τι αξίζει και πώς να το διεκδικείς.
Κι όταν πραγματικά αυτή την φάση την έχεις ξε-περάσει, θα μπορείς να συγχωρείς -θα 'χεις ήδη συγχωρήσει- εως και θα ευχαριστείς, τους "εχθρούς", τους "κακούς" και τους "βασανιστές" σου. Γιατί πια, πιο σωστά, θα πιστεύεις πως δεν υπάρχουν κακοί, παρά μόνο αδύναμοι που το παίζουν δυνατοί, και, τόσο παράδοξα, τελικά εσύ θα έχεις από αυτούς ωφεληθεί.
Θα ξεχάσεις πολλά, αργά ή γρήγορα - το πιθανότερο από άμυνα - και δεν θα θυμάσαι συγκεκριμένα όλα τα περιστατικά, μα αυτό που θα σου μείνει, έστω κι υποσυνείδητα, θα είναι όσα σου έδωσαν ως εμπειρίες μαθήματα.
Κι απορείς εν τέλη, Οι άλλοι άραγε ξεχνούν; πως μαθαίνουν να συγχωρούν; πως μαθαίνουν να αντέχουν; αν δεν πληγωθούν, στριμωχτούν, διωχθούν..
Μπορεί κι αυτούς να τους συμβούν αλλά αργότερα. Εσύ τα πέρασες νωρίς, σαν την αναιμοβλογιά, κι έφτιαξες αντισώματα. Να λες πάλι καλά.
Μόνο να ζείτε, αν αυτό που λένε αληθεύει, μην αυτοκτονείτε παιδιά! Η καλύτερη είναι η συνέχεια.
Υ. Γ Ξεχωριστό "ευχαριστώ" και προτροπή στην (κάθε) μαμά να δείχνει την άλλη πλευρα.
